Lock-up to zobowiązanie akcjonariuszy do niezbywania posiadanych przez nich akcji przez ustalony czas.
Lock-up daje gwarancję inwestorom, że w określonym terminie obrót na rynku będzie odbywał się tylko wybranymi akcjami. Lock-up jest więc ochroną nowych inwestorów przed niekontrolowaną dużą podażą akcji po debiucie giełdowym, która mogłaby odbić się niekorzystnie na kursie notowanych walorów. Lock-up może dotyczyć również nowo emitowanych akcji (szczególnie jeżeli są emitowane na warunkach preferencyjnych) i chronić dotychczasowych akcjonariuszy spółki.
Przyjęło się mówić o lock-up’ie miękkim i twardym. „Miękkim" lock-upem nazywa się jednostronną deklarację akcjonariusza o niesprzedawaniu akcji przez pewien okres. Oznacza to, że akcjonariusz nie zaciąga zobowiązania o charakterze prawnym. Zatem w przypadku niedotrzymania deklaracji, udziałowiec ryzykuje w zasadzie wyłącznie utratą reputacji.
„Twardy" lock-up (lock-up właściwy) oznacza natomiast zawartą umowę między akcjonariuszem - zobowiązującym się do niesprzedawania kontrolowanych akcji przez określony czas lub ponad określony limit - a domem maklerskim oferującym akcje spółki. W tej sytuacji udziałowiec może sprzedać w okresie lock-up’u akcje spółki jedynie pod warunkiem uzyskania zgody biura maklerskiego. Umowa taka wiąże się najczęściej z sankcjami z tytułu naruszenia zakazu zbywania akcji.
Opis umowy typu lock-up powinien znaleźć się prospekcie emisyjnym oferty publicznej. Daje to możliwość oceny potencjalnym inwestorom ryzyka wystąpienia podaży akcji ze strony osób posiadających znaczne pakiety akcji emitenta.
Ograniczenie rozporządzania akcją może być ustanowione na okres nie dłuższy niż pięć lat od dnia zawarcia umowy.
