Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 24 ust. 10) przewiduje, że jeżeli podatnik dokonuje odpłatnego zbycia papierów wartościowych nabytych po różnych cenach i nie jest możliwe określenie ceny nabycia zbywanych papierów wartościowych, przy ustalaniu dochodu z takiego zbycia stosuje się zasadę, że każdorazowo zbycie dotyczy kolejno papierów wartościowych nabytych najwcześniej.
Mówiąc prościej - przy ustalaniu dochodu podatkowego, a ściślej przy identyfikacji kosztów podatkowych, w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę te wydatki, które poniesione były najwcześniej. Taki sposób nazywany jest metodą FIFO (ang. First In First Out).
Przykład*:
Inwestor zakupił w kwietniu 10 akcji spółki X po cenie 15 zł. W maju dokupił 20 akcji po cenie 30 zł, a miesiąc później kolejne 30 akcji tej samej spółki po cenie 35 zł.
We wrześniu inwestor zdecydował się na sprzedaż 40 akcji po cenie 32 zł. Jego dochód podatkowy wyliczony będzie w następujący sposób:
przychód = 40 * 32 zł = 1280 zł
koszt uzyskania przychodu = 10 * 15 zł + 20 * 30 zł + 10 * 35 zł = 150 zł + 600 zł + 350 zł = 1100 zł
dochód podatkowy = 1280 zł - 1100 zł = 180 zł
kwota podatku należnego = 180 zł * 19 % = 34,2 zł
Jak wynika z powyższego przykładu, inwestorowi pozostało na rachunku jeszcze 20 akcji spółki X, wszystkie zakupione po cenie 35 zł. Ta wartość zostanie zakwalifikowana jako koszt podatkowy dopiero w momencie wystąpienia odpowiadającego przychodu podatkowego.
* jest to tylko uproszczony przykład, nie został w nim uwzględniony wpływ innych czynników, w tym m.in. kosztów prowizji
Uwaga!
Zasadę FIFO, o której mowa powyżej, stosuje się odrębnie dla każdego rachunku papierów wartościowych.
